نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

2 استاد گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

3 استاد گروه معارف اسلامی دانشکده الهیات و ادیان دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

مردمسالاری دینی نظریه‌ای سیاسی بر اساس دو مبنای خدا و مردم است، اما در عین حال تئوکراسی و یا دموکراسی نیست. حاکمان در تئوکراسی منصوب خدا تلقی می‌شوند، قانون او را اجرا می‌کنند و فقط در برابر او پاسخگو هستند، در حالی که در دموکراسی طبق خواست اکثریت مردم اداره می‌شود. سوال اصلی پژوهش این است که خدا و مردم در نظام مردم سالاری دینی بر پایه اصول قانون اساسی چه جایگاهی دارند؟ در پاسخ با رویکرد توصیفی-تحلیلی و ابزار کتابخانه‌ای داده‌ها و مستندات جمع آوری و تحلیل می‌شود. طبق دستاوردهای این پژوهش، بر پایه اصول قانون اساسی مردمسالاری دینی بر هر دو پایه خدا و مردم استوار است، اراده سیاسی مردم در طول حاکمیت مطلق خدا تعریف شده و قوانین خدا به انتخاب اکثریت مردم چارچوب نظامی سیاسی را تشکیل داده است و در آن مردم از طرف خدا بر سرنوشت خود حاکمند و مسؤلین هم در برابر مردم و هم در برابر خدا پاسخگو هستند، مصالح و منافع مردم با مقاصد الهی شریعت همسو است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

حکومت و آزادی بیان در آراء فقهی میرزای نائینی و امام خمینی

نویسندگان [English]

  • MohammadNaser TavassolyZadeh 1
  • mohammad jafariharandi 2
  • mohammad ebrahimivarkiani 3

1 أخ

2 a

3 a

چکیده [English]

م اسلامی، یکی از مطالبه‌های جوامع اسلامی به ویژه نسل جوان مسلمان است. میرزای نائینی، از اکابر فقهاء واصولیین قرن چهاردهم با قدرت اجتهاد و فقاهت، آنهم در نهضت مشروطه با تدوین منشور مترقی (تنبیه الامه و تنزیه المله) در نفی استبداد و تبیین حکومت عادله مردمی و برقراری آزادی، عدالت و مساوات و امام خمینی باطل السحر استکبار، که با الهام از مکتب تعالی بخش اهل بیت (ع) و معماری انقلاب، با رای قاطع ملت حکومت جمهوری اسلامی (به تعبیر رهبر انقلاب، مردم سالاری دینی) را به ارمغان آورد، می‌توانند پاسخگوی متقن برای الگوی حکومت باشند.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Government
  • freedom
  • Freedom of opinion
  • Fegh
ابن ابی الحدید(1960م). شرح نهج البلاغه، ج3، بیروت، داراحیاءتراث العربی.
امام خمینی(1971م). حکومت اسلامی(یا ولایت فقیه).
امام خمینی(1379). صحیفه نور، تهران، سازمان مدارک فرهنگی انقلاب اسلامی، ج6.
امام خمینی(1389). وصیتنامه، سازمان حج واوقاف، تهران، انتشارات نگار.
امین، سید محسن(1983م). اعیان الشیعه، ج 4، بیروت  دار التعارف للمطبوعات.
بهشتی، سید محمد حسین(1338). حکومت در اسلام، قم، نشر معراج.
دشتی، محمد(1382). نهج البلا غه، قم، انتشارات ارم.
سروش، عبدالکریم(1376). حکمت و معیشت، تهران، نشر صراط.
سلیم العواء، محمد(1379). اسلام ودموکراسی، پگاه حوزه، شماره 6.
صلواتی بیشه، مینا(1394). مجموعه مقالات مردم سالاری دینی، ج5، قم، دفتر نشر معارف.
صرامی، سیف الله(1376). احکام مرتد از دیدگاه اسلام وحقوق بشر، تهران، چاپ عدل.
طباطبائی، محمدحسین(1346). المیزان، ج4، قم، دارالعلم.
طباطبائی، محمدحسین(بی تا). معنویت تشیع، انتشارات تشیع.
طباطبائی، محمدحسین(1355). فرازهائی از اسلام، تهران، جهان ارا.
طریحی، فجرالدین(1985). مجمع البحرین، بیروت، دارمکتبه الهلال.
عماره، محمد(1379). اسلام وحکومت، ترجمه مجید مرادی، پگاه حوزه، 7.   
القاضی محمدبن الحسین الفراء و علی بن محمد الماوردی(1406ه). الاحکام السلطانیه، قاهره،
مکتب الاعلام الاسلامی.
قاضی، ابوالفضل(1383). حقوق اساسی ونهادهای سیاسی، تهران، نشر میزان. 
قاضی زاده، کاظم(1385). مردم سالاری دینی، تهران، نشر عروج.
قدردان قرا ملکی، محمد حسن(1384). قران وسکولاریسم، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه.
کمالی اردکانی، علی اکبر(1383). دولت انتخابی ومردم سالاری تهران، کویر.
منتسکیو(1362). روح القوانین، ترجمه مهتدی، تهران، امیر کبیر.
مطهری، مرتضی(1362). آزادی معنوی، قم، انتشارات صدرا.
نائینی، محمد حسین(1374). تنبیه الامه وتنزیه المله، تهران، شرکت سهامی انتشار.    
نجفی، موسی و فقیه حقانی، موسی(1390). تاریخ تحولات ایران، مجموعه مقالات همایش آخوند خراسانی.