وحید ریاضی؛ کاظم سام دلیری
دوره 2، شماره 4 ، اسفند 1400، ، صفحه 105-122
چکیده
جامعهشناسی مطالعه رفتار انسان در زمینه اجتماعی است. بنابراین جامعه، واحد اساسی تحلیل است. از طرفی سیاست حل تضادهای انسانهاست؛ فرایندی است که جامعه از طریق آن منابع و ارزشها را مقتدرانه توزیع، تصمیمات ...
بیشتر
جامعهشناسی مطالعه رفتار انسان در زمینه اجتماعی است. بنابراین جامعه، واحد اساسی تحلیل است. از طرفی سیاست حل تضادهای انسانهاست؛ فرایندی است که جامعه از طریق آن منابع و ارزشها را مقتدرانه توزیع، تصمیمات را اتخاذ یا سیاستها را تعیین میکند؛ بنابراین سیاست، اعمال قدرت و نفوذ در جامعه است. این در حالی است که انقلاب اسلامی ایران با پیدایش خود در عصری که حضور اجتماعی دین پایانیافته تلقی میشد، چالشهای نظری فراوری آنچه دنیای غرب آن را یوتوپیای بشر میپنداشت، ایجاد کرد و در پی آن موجی از نظریهپردازی غرب را به خود معطوف ساخت. با این توصیف نقطة تعاملی جامعهشناسی و سیاست را میتوان در نگرش سیاسی مظرح کرد. چراکه نگرش سیاسی مفهومی پُرکاربرد در روانشناسی اجتماعی و جامعهشناسی سیاسی است؛ با این وجود توجه اندکی به آن در این رشته میشود. اما، به جهت اهمیت نگرش سیاسی در افزایش احتمال پیشبینی رفتارهای سیاسی میباید توجه به آن مطمح نظر قرار گیرد. مقاله حاضر با هدف تبیین جامعهشناسی سیاسی؛ عوامل فردی، روانشناختی شکلگیری نگرش سیاسی بهعنوان محرک مهم این تحقیق برای تعیین معنا و چگونگی شکلگیری نگرش سیاسی در دستور کار قرار گرفت تا ضمن بسط نظری مفهوم نگرش سیاسی عوامل و چگونگی شکلگیری آن با بهرهگیری از رویکرد آمیخته و روش توصیفی- تحلیلی توضیح میدهد. نتایج از یافتههای تحقیق مبین شناخت نگرش سیاسی به شناخت احتمالی کنشهای سیاسی کمک کرده و قابلیت پیشبینی در حوزه سیاست را افزایش میدهد.